มงคลสูตรในขุททกปาฐะ

          เล่มที่ ๒๕
          [๕] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
          สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน
          อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี
          ครั้งนั้นแล ครั้นปฐมยามล่วงไป เทวดาตนหนึ่งมีรัศมีงามยิ่งนัก
          ยังพระวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างไสว เข้าไปเฝ้า
          พระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
          ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า
          [๖] เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ผู้หวังความสวัสดี
          ได้พากันคิดมงคลทั้งหลาย ขอพระองค์จงตรัสอุดมมงคล
          พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถาตอบว่า
          การไม่คบคนพาล ๑
          การคบบัณฑิต ๑
          การบูชาบุคคลที่ควรบูชา ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          การอยู่ในประเทศอันสมควร ๑
          ความเป็นผู้มีบุญอันกระทำแล้วในกาลก่อน ๑
          การตั้งตนไว้ชอบ ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          พาหุสัจจะ ๑
          ศิลป ๑
          วินัยที่ศึกษาดีแล้ว ๑
          วาจาสุภาสิต ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          การบำรุงมารดาบิดา ๑
          การสงเคราะห์บุตรภรรยา ๑
          การงานอันไม่อากูล ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          ทาน ๑
          การประพฤติธรรม ๑
          การสงเคราะห์ญาติ ๑
          กรรมอันไม่มีโทษ ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          การงดการเว้นจากบาป ๑
          ความสำรวมจากการดื่มน้ำเมา ๑
          ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          ความเคารพ ๑
          ความประพฤติถ่อมตน ๑
          ความสันโดษ ๑
          ความกตัญญู ๑
          การฟังธรรมโดยกาล ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          ความอดทน ๑
          ความเป็นผู้ว่าง่าย ๑
          การได้เห็นสมณะทั้งหลาย ๑
          การสนทนาธรรมโดยกาล ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          ความเพียร ๑
          พรหมจรรย์ ๑
          การเห็นอริยสัจ ๑
          การกระทำนิพพานให้แจ้ง ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          จิตของผู้ใดอันโลกธรรมทั้งหลายถูกต้องแล้ว ย่อมไม่หวั่นไหว ๑
          ไม่เศร้าโศก ๑
          ปราศจากธุลี ๑
          เป็นจิตเกษม ๑ นี้เป็นอุดมมงคล

          เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทำมงคลเช่นนี้แล้ว
          เป็นผู้ไม่ปราชัยในข้าศึกทุกหมู่เหล่า ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทุกสถาน
          นี้เป็นอุดมมงคลของเทวดาและมนุษย์เหล่านั้น ฯ
          จบมงคลสูตร